dag 1 (29 november)

De eerste dag van onze reis zit er bijna op. We liggen nu een beetje uitgeput en uitgezakt op ons hotel bed in de Courtyard hotel in London. Elora heeft onvermoeibare energie (en wij dus niet). Ze blijft maar doorgaan, ondanks dat ze niet heeft geslapen vandaag (het is een beetje of je op vakantie bent met Donkey, van Shrek). En dat hebben we wel geweten, dat de feule haar slaapje heeft overgeslagen, want de stugge puber kwam even boven en in het vliegtuig was ze zelfs een beetje jammerig. Ze wilde beslist NIET naar Engeland en ze wilde niet meer vliegen… ze wilde graag naar huis. Tja... eh, jammer dan meid, want WIJ zijn toch echt van plan om op vakantie te gaan ;)

De vlucht was kort maar turbulent. Het vliegtuig was klein en zelfs ik had een ‘doodskisten-gevoel’ alsof ik in een slechte horrorfilm terecht was gekomen. De stewardesses waren alles behalve charmant en hadden de uitstraling van een stel chaggerijnige uien... een en al gezelligheid dus. Voor de koffers moesten we extra betalen (40 euro, dus zo goedkoop was de vlucht ook niet) en de drankjes kostten ook een rib uit ons lijf. Maar we zijn veilig geland en dat telt ook voor iets, dus laten we ondanks het moeizame begin maar positief blijven.

Na het landen moesten we een reis om de wereld maken om bij de koffers te komen, dat was echt niet normaal meer. Ik geloof dat we meer dan 10 minuten hebben moeten lopen. Er stonden zelfs bordjes: “Sorry this is taking longer than you expected”…. no freaking kidding!!!! Volgens mij kunnen we nu zo mee doen aan een marathon voor snelwandelaars. De olympische spelen voor vakantiegangers, vliegtuig lopen, koffer manuvreren en kind werpen... wij kunnen voor goud dit jaar!!

De lila koffers vielen lekker op op de loop band (yay ik met mijn bizarre smaak) en waren zo gevonden. Elora was inmiddels in het wagentje gaan zitten, want ze was helemaal kapot. Haar 'impression of the undead' werd steeds realistischer en inmiddels zagen wij er ook uit alsof we zo uit het graf waren gekropen. Gelukkig was ze wel weer gezellig, en als Elora gezellig is, dan is het ook echt gezellig. Omdat we geen bus van ons hotel konden vinden, hebben we maar een taxi genomen (dat scheelde behoorlijk wat stress)

Het hotel is trouwens geweldig. Mooie grote kamer en twee redelijk grote bedden. Schoon en chique ingericht, niets op aan te merken. En heerlijk na een lange reis met een moe kind om op neer te ploffen. Elora mocht haar eerste cadeautje open maken om iets te hebben om mee te kunnen spelen. Een klein dokterskoffertje en ze is er helemaal verguld mee. Momenteel is ze doktertje aan het spelen en iedereen is om de beurt patient, hoera voor ons, want er is niets zo lekker om met plastic speelgoed mishandeld te worden na een paar uur reizen. Ze is weer helemaal vrolijk en gezellig en we kunnen weer met haar lachen (okay voornamelijk OM haar lachen... but you haven't heard it from me). Haar mondje is helemaal schraal, dus we moeten straks kijken of we iets daar tegen kunnen halen hier in de buurt. Dat zal ook wel een feest worden met dit dolhof aan vliegveld.

We kunnen pas om 18:00 gaan eten (ondanks dat wij erge honger hebben) en dus hebben we nog een uurtje te gaan. Vanavond gaan we vroeg naar bed, want we zijn oud en saai. Elora wil graag bij ons slapen, dus we hebben besloten dat Elora en mamma samen in 1 bed gaan en pappa in het andere bed. Dat wordt bal!



Morgen is de vlucht wel langer, maar ergens is die vlucht ook gunstiger, want Elora kan gewoon slapen. Nu was de vlucht te kort voor haar om te slapen en te krap om echt te spelen. We hebben de cadeautjes ook maar voor morgen gelaten, want er was gewoon geen gelegenheid voor tijdens de korte vlucht in doodskist nummer 13. Ik hoop dat het allemaal wat makkelijker gaat dan vandaag, want anders sta ik niet voor mijn geestelijke welzijn in. Laten we het er maar op houden dat de timing van het vliegen niet ideaal voor Elora was. Ze was al vroeg wakker hoorde ik van mijn moeder en het niet slapen heeft er in gehakt. Ze ziet er uit als een kleine zombie, met vuurrode wangen en bloeddoorlopen oogjes en ik geloof dat ze het op mijn hersenen heeft voorzien... (niet dat die nu zo bevredigend zijn vrees ik... voornamelijk water en vet volgens mij)

Om 8 uur moeten we morgen ochtend weer inchecken, dus het wordt vroeg opstaan en de boel bij elkaar rapen.

Ik kan niet wachten tot we morgen avond in Orlando aankomen, dan gaat het grote genie ten beginnen!!!!