Met blaren op onze voeten strompelden we vandaag door Epcot (dat volgens onze chauffeur voor: 'Every person comes out tired' staat) Zo nu en dan zette Elora ineens haar bokkenpruik op, dus hoera voor mamma en pappa. Nu was ze niet echt vervelend hoor, zoals op de eerste dag, maar probeerde ons wel erg uit. Weer wilde ze niets nieuws proberen en als we dan met een vriendelijke maar ferme toon haar er op hadden gewezen dat ze het toch echt wel even ging proberen, gaf ze toe en vond ze het zo leuk dat ze nog een keer wilde. Dit is een vermoeiend ritueel en ik kan me leukere rituelen bedenken. Ik moet ook zeggen dat ik gewoon de discussies met Elora niet zo gewend ben. Voorheen deed ze gewoon wat ik zei en vertrouwde ze op mijn oordeel. Toch die terrible two's een klein beetje? Maar gelukkig was er genoeg te doen en was ze ook wel weer erg onder de indruk van alle gave ritjes. Na een tijdje had ze ook de strijd op gegeven en ging ze gewoon gezellig overal mee naar toe.
Net als ik, toen ik klein was, was ze weg van Figment (het paarse draakje) Het liedje van 'imagination' krijg ik bijna niet meer uit mijn hoofd en de stank van het stinkdier krijg ik bijna niet uit mijn neus (yech). Het blijft een koddig ritje, vooral als we door het huis van Figment rijden en alles op het plafond te zien is. Elora keek haar ogen uit en was er weer eens helemaal stil van. Ook de 3d film Honey I shrunk the audience was een groot success. De teleurstelling dat ze de muizen niet kon voelen was wel groot. En de slang, waarvan ik bang was dat hij echt te eng zou zijn, vond Elora juist het leukst.
Nemo reageerde ze minder op, tot onze verbazing. Aangezien ze al dagen vertelt dat ze Nemo een 'handje' wil geven (of een vin in zijn geval) Maar ondanks een paar mopper buien van onze dochter was het heel leuk en was Elora helemaal in haar nopjes. De trollen in de Maelstrom waren favoriet en ook het ritje met de three Caballeros (die Daan en ik een tikkeltje langdradig vonden) was helemaal leuk.
Mijn favoriet was nog steeds de grote bol van Epcot (spaceship earth) Oudbollig??... tja, misschien, maar ik ben wel een fan van 'cheesy' en oudbollig. Meer strompelend dan lopend verlieten we Epcot rond twee uur (veel later dan ik gepland had) Wat waren we moe en dit was pas dag 3
Vanavond staat House of blues op het menu. Ik hoop dat ik dan nog kan lopen, want mijn voeten zijn zo dik, het is niet grappig meer. Ze doen zo’n pijn!!!
*****
De house of Blues was aardig en het eten was goed, maar net als Bongo's, niet heel bijzonder. De Jambalaya waar ik me erg op had verheugd leek erg op de rijstgerechten die ik zelf ook maak en de bediening was vriendelijk, maar niet echt enthousiast. Behalve het uiterlijk van het restaurant was er niets bijzonders en dus stelde het een beetje teleur. De Disney magie ontbrak hier een beetje.
Na nog wat rond gestrompeld te hebben (ja lopen kan je dit niet meer noemen hoor) zijn we naar huis gegaan en zijn we daar ingestort. Wel heftig hoor, die lange intensieve dagen... maar ook wel heel gaaf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten