Het gevecht voor meer beenruimte

Laat ik beginnen met te vertellen dat ik beslist niet bang ben om te vliegen.

Zo dat is gezegd! Maar nu moet ik ook gaan bekennen dat ik ontzettend tegen de vlucht naar Orlando op zie. Waarom? Nu ja voor meerdere redenen.

Ten eerste: Daan.
Daan is ontzettend bang om te vliegen en dat straalt hij uit aan alle kanten. Zijn zenuwen werken lichtelijk aanstekelijk naar mij toe en ik weet niet goed hoe ik met hem om moet gaan als hij bleek en bezweet in de stoel naast mij zit. De hele reis zegt hij geen woord en het is geen pretje.

Dan is er mijn tweede zorgpuntje: Elora.
Ons kind kan geen 2 minuten stil zitten en een vliegtuig is niet bepaald een plek waar ze rond kan rennen. Voor mijn geestenoog heb ik al nachtmerrie-achtige visioenen van mijn kind die tafeltjes open en dicht klapt en medereizigers tegen de stoel aantrapt van achteren. *brrr* dat soort gedachten geven me rillingen. Ze kan ook geen twee minuten haar tater dichthouden en dat is ook behoorlijk vermoeiend. We hebben nu gelukkig een directe vlucht, maar toch vind ik het lastig om haar 9 1/2 uur zoet te houden, dat kost nogal wat energie. En omdat Daan niet aanspreekbaar is, sta ik er toch echt alleen voor. Een slaper is ze ook al niet... *zucht*. Ik ben van plan om Elora veel om te kopen met snoep en speelgoed. Niet pedagogisch, maar de pedagogiek kan nu even bepaalde delen van mijn anatomie kussen, want ik wil een zo gemoedelijk lopende vlucht. Niet dat Elora nou zo'n verwend kind is en 95% van de tijd is ze vrolijk en gezellig... maar een vrolijk en gezellig druk kind wordt na een tijd ook gewoon doodirritant, vooral voor mensen die haar niet kennen en niet van haar houden *grijns*.  Ook ben ik van plan het autostoeltje mee te nemen zodat ik haar in ieder geval vast kan zetten (Het liefst zou ik haar in een soort Hannibal Lecter outfit meenemen, maar ik geloof niet dat mensen me dat in dank zouden afnemen).

Over 5 maanden zal ze in ieder geval wel weer iets anders zijn dan ze nu is, maar ik ben bang dat ze niet rustiger gaat worden. (er zijn nog geen tekenen van in ieder geval)
De vlucht is zelfs de grote reden waarom ik haar eigenlijk nog niet van haar speentje wil afwennen. Oh ik vind mezelf vreselijk als ik dit zeg... luister nu naar mij, IK, de grote ANTI-spenen moeder... We zien wel. I'm grasping at straws here!!

En dan de laatste, maar niet de minst belangrijke, waarom ik tegen de vlucht ophik: beenruimte. Wat een ellende als je 9 1/2 uur lang met je knieen tegen de stoel van je voorganger zit. En ik kan je vertellen, mensen zitten niet bepaald stil. Iedere keer als de persoon voor me beweegt is dit pijnlijk voor mij. En als ze dan hun stoel naar achter zetten... HEL!!


Ik ben vervloekt met lange benen. Gerard, een goede vriend van me die bijna een kop groter is dan ikzelf, heeft dezelfde beenlengte als ik en toen ik nog slanker was kon ik zijn broeken ook aan. Vliegtuigen, trams en bussen zijn nooit mijn 'vrienden' geweest kan ik je toevertrouwen.
Dus heb ik een brief gestuurd naar Virgin Atlantic in de hoop dat ik zo 'emergency exit' stoelen kan bemachtigen. We zullen zien, want ik heb niet zo'n geluk.

Ondanks dat ik erg tegen de reis op zie, heb ik er wel ontzettend veel zin in. Het is niet alleen maar kommer en kwel. Maar soms zijn er wel dingen waar ik me lichtelijk zorgen om maak. In dit geval dus de vlucht. Ik zal me vast nog wel vaker 'zorgen' maken om voorbereidingen van de reis.

Nog 5 maanden... pffft wat duurt dat nog lang. Maar ja, tegelijkertijd... nog 5 maanden voorpret. En de eerste 6 maanden zijn al bijna voorbij, dus dat is lekker meegenomen. Dan kom ik die vijf maanden ook nog wel door toch??  ;)

Voorbereiden voor de Vakantie

Het even tijd om mijn hart te luchten, want ik ben momenteel erg bezig met het plannen van onze vakantie. Daarom heb ik deze blog aangemaakt. En waar gaat de reis naar toe? Naar mijn favoriete lokatie: Orlando Florida, en nog beter... dit wordt een vakantie met een Disney thema. Ik heb dan ook besloten om deze blog voorlopig even aan mijn obsessie voor de vakantie te wijden.

In de eerste instantie zou deze reis onze huwelijksreis worden, maar we we hebben destijds besloten dat een wat romantischer oord toepasselijker was voor een huwelijksreis dan een Disney vakantie. We stelden deze vakantie dus nog even uit... daarna kwam Elora en besloten we toch nog maar een paar jaar te wachten. Maar juist nu hebben we de keuze gemaakt om in December te gaan, voordat Elora 3 jaar wordt. Waarom? Omdat we ons anders een ongeluk betalen voor haar (kinderen kosten toch echt bijna net zo veel als volwassenen) en nu ze nog geen drie is mag ze gratis mee (op de kosten van het vliegtuig na dan). Ik ben  van mening dat ze er nu oud genoeg voor is. Het is nu zo leuk om met Elora naar de Efteling te gaan, dan kan het niet anders dan dat Disney World een nog groter success wordt.

30 November 2009, als onze dochter net 2 jaar en 9 maanden is, stappen we in het vliegtuig naar Orlando. Stiekem begint onze vakantie al een dagje eerder als we van Amsterdam naar London Gatwick gaan vliegen.

Omdat Daan nogal last heeft van vliegangst en Elora toch nog relatief klein is, zag ik het niet zitten om te moeten overstappen ergens in Amerika. Na een vlucht van zo'n 7 a 8 uur had ik geen zin om op een vliegveld te moeten dwalen met een vermoeid klein kind en een man die de zenuwen had dat hij in een airbus moest stappen. Liever had ik een directe vlucht (waar vooral geen airbus aan te pas zou komen), maar aangezien dat niet mogelijk was vanuit Nederland, moest het Engeland worden. Om niet alsnog te moeten overstappen leek het ons een goed idee om de reis over 2 dagen uit te spreiden. Zo konden we lekker een nachtje uitrusten voordat we het tweede deel van de reis zouden ondergaan (het leeuwendeel)

Zaterdag 29 November om 15:00 begint onze reis dus 'voor het echie" en komen we om 15:10 Engelse tijd aan in London Gatwick. Daar hebben we een leuk hotelletje (nou ja het is te hopen dat het leuk is): Courtyard (by Marriott hotels) geboekt dat aan de South Gate van London Gatwick airport grenst. Alles op loopafstand dus, maar aangezien er een kans is dat wij de North Gate moeten hebben voor onze incheck is er zelfs een shuttle voor ons.

De volgende ochtend vertrekt ons vliegtuig naar Orlando om 11:15 en als alles goed gaat landen we om 15:40 lokale tijd aan. (We hebben geloof ik iets met 15:00) Met een beetje geluk zijn we dan om een uur of 6 wel in ons hotel. En niet zo maar een hotel... nee dit jaar gaan we iets spectaculairs doen, iets wat ik nog nooit heb gedaan. We verblijven namelijk op het DISNEY RESORT en ik denk dat dit voor mij een van de meest bijzondere dingen aan is de vakantie geloof ik: Logeren in een heus Disney hotel... EN WAT VOOR EEN!!

We verblijven in een kamer in de Animal Kingdom Lodge, met een uitzicht op de dieren die daar rondlopen. Ik weet dit nu al sinds Januari en ik vind het nog steeds te waanzinnig voor woorden. Het lijkt me zo lekker om in die Disney sfeer te verblijven tijdens de vakantie. De Animal Kingdom Lodge had ook meteen mijn voorkeur. De Afrikaanse sfeer, de dieren die buiten je kamer ronddwalen en vooral het unieke van dit resort. Dankzij mijn moeder is dit allemaal mogelijk geworden, want wij wilden in de eerste instantie in het Pop Century resort gaan zitten (lijkt me trouwens ook gaaf en is zeker ook op het Disney resort... maar dit is toch een tikje luxer!!)

Waar ik ook echt bijzonder blij mee ben is de kaartjes die ik via een Engelse website heb weten te verkrijgen. The Ultimate tickets ofzo. Dit betekent dat we 21 dagen lang alle disney parken mogen bezoeken en zo vaak als we willen. En dit terwijl ze goedkoper zijn dan de 10 dagen unlimited tickets. Ook de waterparken, het sportpark en zelfs Disney Quest zijn hier bij in begrepen.

Dit lijkt me zo ideaal want zo kunnen we het wat rustiger aan doen en met een kind van 2 lijkt me dat geen overbodige luxe. Als je namelijk volle pond per dag betaald wil je ook wel het meeste uit je dag halen. Dus nu kunnen we er voor kiezen om maar een paar uurtjes in een park rond te lopen en dan lekker naar het hotel te gaan of wat rustiger aan te doen. We kunnen namelijk makkelijk weer terug. En zo kunnen we ook zo veel mogelijk bekijken en rond hupsen tot we geen 'disney' meer kunnen zeggen (ik verwacht stiekem dat we dat de laatste dagen wel een beetje zullen hebben... too much of a good thing... lol, gelukkig is er zat in Florida te doen!)

Waar ik vooral erg benieuwd naar ben is hoe het straks in werkelijkheid zal gaan zijn. Ik ben nog nooit met een klein kind naar Disney geweest en het is best spannend of het allemaal niet te veel voor Elora wordt. Wel ben ik zelf als klein kind naar Disney geweest en destijds is mijn Disney liefde ook gegroeid. Ik hoop dat het voor mijn dochter, al kan ze het zich later waarschijnlijk niet meer herinneren, net zo'n geweldige ervaring wordt als het destijds voor mij was. En ik hoop natuurlijk dat Daan ook kan genieten, want zijn liefde voor Disney is toch aanzienlijk minder dan het mijne ;)

In ieder geval... het duurt misschien nog dik 5 maanden... maar ik leef er nu al naar toe!