maandag 21 december 2009

dag 22 (20 december)

De laatste volledige dag in Disney World en ik zal jullie maar eerlijk bekennen dat ik de hele dag een beetje een verdrietig gevoel heb gehad. Overdag vond ik het zelfs een beetje moeilijk om me op de disney magie te concentreren, met al het inpak geweld. De verslagen over 15 cm sneeuw en gesloten vliegvelden uit Nederland hielpen ook niet mee. Bah, de reis... nee daar kijk ik niet naar uit. We zijn namelijk ook best moe en als je moe bent kun je ook minder van elkaar hebben. Maar we zien het allemaal wel.




Toch hebben we nog even ZALIG geluncht bij the Earl of Sandwich. Ik ben erg blij dat ik deze had voorgesteld al moesten we er 20 minuten voor in de rij staan (maar ja... waar moet je hier nu niet voor in de rij staan? Alleen de toiletten niet... ironisch genoeg)



De jacht op een tas en een leuk cadeau voor een mannelijke vriend van ons die voor ons de kattenbak verschoont terwijl wij hier de bloemetjes buiten zetten, waren onsuccessvol. Die tassen hier zijn niets en ik kan voor Ed moeilijk met iets van Mickey ofzo aankomen. Ik geloof niet dat mijn Disney Mania op kantoor wordt gewaardeerd ;)



's middags zijn we mijn moeder en Elora gaan ophalen in de kamer. We hadden ons opgesplitst want met een een hyperactieve peuter is koffers inpakken een ervaring die je niet snel wil herhalen (vooral omdat Elora de neiging heeft dingen stiekem weer uit te pakken.



Elora sliep pas laat, dus we gingen pas laat op zoek naar een restaurant voor het avondeten. Chef Mickey's hebben we afgezegd (de characters waren het zelfde als het ontbijt en we wilden wel eens een avondje rust) Eerst wilden we langs de premium outlets voor een goede rugtas voor de terug weg, maar ons plan werd in de war geschopt door mijn dochter die telkens valse wc alarms gaf. Misschien haar manier van aandacht trekken, maar toen ik voor de dichte deur van de winkel stond, was het lachen me even vergaan.



Bij Lonestar hebben we een lekkere maar erg vette hap naar binnen gewerkt. De blooming onion was trouwens wel erg lekker en heel leuk om een keer gegeten te hebben. Maar zelfs met z'n viertjes was het ding zo groot dat we eigenlijk weinig zin hadden in ons hoofdgerecht en ik heb de helft laten staan. Ik voel al weer dat ik behoorlijk ben aangekomen hier in luilekkerland.



Daarna zijn we naar de magic kingdom gegaan, waar we nog een keer de holiday wishes hebben bewonderd. Tot iets voor enen hebben we in het park rondgebanjerd als de onverantwoordelijke ouders die we zijn (tja het is de laatste avond of het is het niet, toch?) En Elora was in de zevende hemel. Plots was het spookhuis eng en vond ze Davy Jones bij de Pirates ook eng (En we zijn in beiden al meer dan vijf keer geweest en toen vond ze het prachtig, dus volgens mij was dit even een spelletje om aandacht te krijgen, want na het ritje riep ze spontaan en weer helemaal stralend: "Mogen we nog een keer?"



De grootste schaters kregen we in de vliegende tapijten van Alladin. Er was iets raars aan de hand met ons tapijt of Elora deed iets, ik weet het niet (we denken het laatste, want Elora mocht sturen) en die van ons hupste door de lucht. Het leek de tower of terror wel, want ik werd echt uit mijn stoel gelift zo snel ging het. Beneden ons hoorden we de mensen lachen toen we voorbij zoefden en wij zelf lagen ook helemaal in een deuk in dat ding. Ik kon echt geen zinnig woord uitbrengen en ik hoorde later van mijn moeder (die beneden stond) dat je mij daar ook kon horen lachen. De tranen liepen over mijn wangen en Elora vond het ook heel grappig. Zo heeft Daan toch de milde versie van de ToT mee mogen maken en wij hebben echt onwijs gelachen.



We hebben Elora er op voorbereid dat het nu echt voorbij is. We hebben nog even naar het kasteel gezwaaid in de monorail en mijn hart zonk echt in mijn maag toen ik dit deed. Moet ik echt 4 jaar wachten om het kasteel weer te mogen zien? (nou dan moeten we tussendoor maar eens naar Parijs... al vind ik dat een stuk minder leuk)



Het was na tweeen toen ik eindelijk naar bed ging... mijn laatste nacht in dit geweldige hotel. Wat houd ik van deze plek!!

2 opmerkingen:

  1. Wat geniet ik toch elke keer van je Blog! En ik voel met je mee, afscheid nemen van Disney is niet leuk!! Wij zijn nog maar 1x geweest, maar ik (jaja volwassen) was ook verdrietig van het afscheid nemen. Ik voel het ook nog steeds elke keer als we weer uit Parijs weggaan, hoewel we daar nu ook al wel een stuk of 7x zijn geweest!

    Ik heb in ieder geval genoten van je Blog en de belevenissen van jullie kleine meid!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hopelijk ging de terugreis goed!! Het was een superleuk verslag!!

    BeantwoordenVerwijderen