Halverwege onze vlucht neem ik even de tijd om mijn dagboekje bij te houden. Daan gedraagt zich als een ware held deze paar dagen. Je merkt wel dat hij last van vliegangst heeft maar hij laat het niet overheersen.Ik zou hem zo een rode cape om willen doen en een of ander phallisch symbool op zijn borst willen plakken. Nu nog zijn eigen 'theme tune'. Ik ben in ieder geval erg blij.
Gisteren was een zware dag. Omdat Elora zo schraal om haar mondje was, hebben we besloten toch nog de bus terug naar het vliegveld te nemen om daar wat zalf te halen en gelijk ook wat te eten (6 uur was gewoon te laat voor we weerwolven honger die we voelden). Voordat je door de gates gaat is Gatwick airport erg armoedig en we hebben bij een nogal onhygienische subways een nogal onsmakelijk broodje gegeten. Ik had bijna het gevoel dat ik een jas met mottengaten moest aan trekken om in de setting te passen. Het was allemaal een beetje ranzig.
Toen we terug bij het hotel kwamen zaten we er helemaal doorheen. Elora was moe en ging echt overal om jammeren en ik was blij toen we om 19:30 al met z’n allen in bed lagen. Ik had het gehad en wilde mijn portie graag overdragen aan de spreekwoordelijke 'fikkie'... maar het feest moest toen nog beginnen. Want Elora heeft soms last van ‘night terrors’. Dat betekent dat ze dan heel paniekerig is in haar slaap en dat stopt pas als ze goed wakker is (en je krijgt haar dus echt niet zo maar wakker als ze een night terror heeft, want zij is zo luidruchtig, daar kom je moeilijk bovenuit) Als ze een drukke dag heeft gehad komen deze night terrors meestal en als ze niet geslapen heeft overdag heeft ze er meerdere op 1 nacht. Dit keer was het een drukke dag en ze had niet geslapen overdag, dus onze lol kon op. Tot 1 uur ‘s nachts heeft ons met regelmaat schreeuwend wakker gemaakt. Terwijl ze dus zelf nog sliep. Toen was ze ineens wakker en was het ook helemaal over. Helaas kon ze nog steeds niet goed slapen en was ze dus letterlijk om de 45 minuten wakker met een gezellig kletspraatje. Gelukkig luisterde ze heel goed als we zeiden dat ze weer moest slapen en toen de wekker om 6:30 ging, vroeg ze of ze nu EINDELIJK wakker mocht worden. Okay... eerlijk is eerlijk... daar moesten we wel even om lachen... en toen we ja zeiden vroeg ze of ze nu echt naar Disney world mocht. En toen we daar ook ja op zeiden was ze helemaal in de wolken. Ze is ook de hele dag lief, gezellig en vrolijk geweest, echt weer mijn lieve leuke meisje.
Het vliegtuig waar we vandaag mee reizen is wel even anders dan het armetierige doodskistje van gisteren. Groot en met een eigen tv scherm in de stoel voor je. We hebben iets meer uitgegeven voor extra beenruimte en het is iedere cent waard geweest (ondanks dat ik een mevrouw voor me heb die heel hard haar best doet om zo veel mogelijk ruimte in te nemen, ze heeft al sinds het opstijgen haar stoel volledig naar achteren en beweegt met zo veel geweld dat ik alsnog blauwe knieen heb. Ach ja... mijn reis zou niet compleet zijn zonder smurfen knieen.
We hebben keuze uit 11 films (even snel geteld... *grijns*). Helaas heb ik degene die ik leuk vind al gezien, dus ik zit nu night at the museum te kijken (niet helemaal mijn film, maar toch leuk dat ik kan kiezen. Elora heeft al 2x up gezien en ze is zo schattig. Ik ben echt super trots op haar, want het is een lange, lange zit. Ik merk dat ik het zelfs een petit peu zat ben. Ik kan niet wachten tot we gaan landen. Ook ben ik blij met de cadeautjes die ik gekocht heb voor Elora, want van het vliegtuig krijgen de kids niet. We hebben wel allemaal een tasje met een pen en sokken gekregen dus dat was wel schappelijk. Het eten was ook erg lekker, Daan had kip, Elora pasta en ik beef stew. Allemaal heel lekker en dat we een ijsje kregen was helemaal een verrassing.
Er zitten een aantal kinderen die zich niet zo goed gedragen als Elora in het vliegtuig. En dat is nog aardig gezegd, want voor sommigen kan je bijna de dierentuin bellen, die maken het zo bont. Maar ik kan niets zeggen, want om nou te zeggen dat Elora erg gezellig was in het vliegtuig gisteren… die barstte (door vermoeidheid) ook een aantal keer in tranen uit (al heeft ze niet gegild en hier lijkt het wel of we in het apenhuis zitten)
Nog 3 ½ uur te gaan en dan gaan we landen in Orlando. Ik kan niet wachten en ben benieuwd wat mijn indrukken van het hotel zullen zijn.
Aan het eind van de vlucht waren we het allemaal goed zat en de reis ellende was nog niet voorbij. De security ging nog redelijk snel, maar het lange amerikaanse wachten moest nog beginnen. Om alvast in de pretparken stemming te komen, hebben we echt belachelijk lang op onze koffers staan wachten. Het ergste was nog, toen we ze eenmaal hadden moesten we ze weer inleveren, naar de andere kant van het vliegveld gaan en daar weer dik drie kwartier op de koffers wachten. Daan en ik besloten dat we in de hel beland waren en maakte er al grapjes over dat “hell has 3 levels… and two terminals” Wie dit ook bedacht heeft is een evil madman en we moeten mijn moeder hier voor waarschuwen... mam... als ze je koffers weer proberen in te nemen op hell airport... bijt, schop, sla... doe wat je moet doen... maar geef ze niet af!!!
Daarna mochten we weer, MET onze koffers, terug naar de andere kant (ja ja... de kant waar we begonnen voor we onze koffers aan de sadist van security hadden afgegeven) van het vliegveld om naar de Magical express te gaan. De magical express was alles behalve ‘express’ en daardoor ook niet echt 'magical', want ook hier moesten we heel lang wachten. Om 9:00 ‘s avonds kwamen we eindelijk in ons hotel aan en alle disney magie ontging ons even. We waren kapot. Kwaadaardige gedachten over echtscheidingen, adoptie papieren en zelfs moordaanslagen (mijn laatste denkbeeldige slachtoffer was de buschauffeur) spookten door mijn oververmoeide en niet al te vrolijke brein.
Ik zie dat jullie blog een update heeft. Leuk om jullie ook te volgen.
BeantwoordenVerwijderenVeel plezier daar!!!!
Groetjes Renate