Na een lekker ontbijtje bij de Mara, gingen we naar Down town Disney. Elora bleef met pappa bij de Lego winkel spelen op de glijbaan en met de lego, terwijl mamma sneaky wat kerstinkopen ging doen. Wat een gave spullen hebben ze hier toch. Een complete mr potato head met van alles er op en eraan zal straks onder onze boom tussen de verscheidende andere disney spullen liggen. Ik ben zo benieuwd hoe Elora hier op zal reageren.
Even een warme chocolade melk bij Ghiraldelli's om de ergste honger te overbruggen (oh wat zien die icecream sundays er trouwens heerlijk uit daar... die moeten we ook een keer gaan proeven)
De t-rex cafe was leuk en chaotisch. We zaten naast dezelfde baby dino die ik al ik menig foto had gezien. Het eten was lekker, maar veel te veel en veel te vet en we hadden echt last van ons maag die dag. Terwijl we een burger en een broodje hebben gedeeld en verder niets erbij genomen hadden.
's avonds zijn we naar de Whispering Canyon cafe geweest, waar de man achter de balie dacht dat mijn naam 'Peaches' was. Heel fijn, maar we konden er om lachen. We zaten erg achteraf, dus hebben we de actie niet echt mee gekregen. Onze 'waitress' was wel echt heel leuk en we konden erg met haar lachen. Het eten was weer zalig en ik heb erg genoten van mijn 'skillet', al zat ik stiekem nog vol van de lunch.
De ponyride was geweldig. Elora ging de eerste ronde al mee, zonder pony. Met een grote glimlach op haar gezicht huppelde ze achter de andere kindertjes aan en ze brak mijn hart bijna toen ik haar daar zo zag huppelen. Daarna mocht ze nog een rondje MET paard. De mijnheer die zichzelf "grandpah" noemde vond haar helemaal geweldig. Het valt me op dat ze hier sowieso heel veel harten smelt. Ze is zo charmant en als ze half engels half nederlands tegen mensen praat zie ik ze gewoon smelten. Het is een bijzonder kind!
Na het eten zijn we naar Fort Wilderness gegaan waar we de bus hebben gepakt naar the Campfire sing a long met Chip and Dale. Een echte cowboy stond op rauwe wijze country liedjes te zingen, terwijl Chip and Dale braaf handtekeningen uitdeelde en met de kids op de foto gingen. Elora deed haar geweldige 'ik heb een epileptische aanval dans" en het was erg gezellig. Jammer dat we alleen de handtekening van Dale hebben kunnen bemachtigen. Een stel aardige Canadezen raakten met ons aan de praat. Ze hadden drie hele lieve schattige en vooral ook stille dochters. De dochter van vier, die net zo lang was als Elora, had een grote zak popcorn en Elora was spontaan haar beste vriendin. In de bus ging ze ook heel schattig naast haar zitten en hield hele gesprekken op. De moeder van de dochters waren echt heel erg verbaasd dat Elora nog geen drie is en al zo wijs en verbaal. Ik was natuurlijk zo trots als een pauw.
Het was een super avond en we hebben het hier zo naar onze zin! Elora is helemaal aangepast en ze houdt zich erg goed met al deze drukte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten