22 dagen

"I'm all bug-eyed... aren't I?" vraag ik aan mijn man die voor me uitloopt met Elora op zijn nek. Telkens als hij omkijkt om te zien of ik er nog ben zie ik hem naar me grijnzen.

"Yup... bug-eyes are definately visible", zegt hij met die wetende grijns. Tja, mijn ogen puilen uit, ik kan er niets aan doen. Vandaag hebben we weer eens een ritje naar Schiphol gemaakt. Dat doen we zo nu en dan. Waarom? Zodat Elora en Daan naar de vliegtuigen kunnen kijken, zodat Daan met zijn vliegangst kan leren omgaan, zodat we er lekker even op uit zijn... en voor mij? Voor mij omdat ik graag op Schiphol ben. Het gaat me niet eens zo om de vliegtuigen, ik ben graag op Schiphol omdat het voelt alsof ik op reis ga als ik daar ben. Dan krijg ik de kriebels, net alsof ik voor de eerste keer verliefd ben.

En daar liep ik dan, op Schiphol met de gedachten dat ik over 3 weken en 1 dag daar met mijn koffertje ga lopen, zenuwachtig en opgewonden. Dat we dan op onze vlucht naar Engeland gaan stappen en dat onze reis dan echt officieel begint.

Na naar de vliegtuigen gekeken te hebben namen we een andere weg terug en plots stonden we in de departures hall. En daar kwamen ze, mijn grote ogen, mijn bug-eyes. De vertrek hal is al helemaal in de kerstsfeer aangekleed. Alsof het alvast een voorproefje was van de kerstsfeer die we straks gaan ervaren. Wat een heerlijk gevoel en de vlinders in mijn buik waren behoorlijk aan het fladderen.

Even was ik al mijn zorgen voor de reis kwijt en wist ik weer hoe het voelde om te reizen voordat er allemaal nadelen aan het vliegen zaten. De tijd voordat ik een getrouwd was met iemand met vliegangst, voordat ik me zorgen hoefde te maken hoe ik mijn hyper actieve dochter 9 1/2 uur stil op haar stoel moest houden. En zelfs ben ik niet bezig met het gezeur dat je tegenwoordig hebt om door de douane te komen, waarin je je afvraagt wat er allemaal als dodelijk wapen wordt gezien in je beautycase (mocht je potloden nu wel of niet meenemen? Want ik kan je zeggen dat ik meer schade kan aanrichten met een scherp potlood dan met het plastic kleuterschaartje dat ze vorige keer toch echt van ons afpakten) Want deze gedachten spoken al tijden door mijn hoofd en nemen de lol van het reizen een beetje weg. Maar het komt wel goed en ik kan er straks vast wel weer van genieten als ik eenmaal met mijn koffertje voor de incheck sta.

Elora heeft het voor elkaar gekregen om wat extra druk op de reis te leggen door zich schandelijk te misdragen tijdens een logeerpartij bij haar oudtante. Ze is met haar nanna en opa naar Groningen gegaan en de volgende dag zaten ze met zijn drieen verslagen al weer in de auto terug naar huis. Elora had de hele nacht niet alleen niet geslapen, maar ook de boel bij elkaar gehuild en geroepen. Dit is dus echt NIETS voor Elora, dus mijn ouders waren behoorlijk van slag toen ze haar terug kwamen brengen. Dit was iets waar ik niet aan had gedacht en ik hoop dat Elora het minder erg vindt als wij er gewoon bij zijn.

Om nog even olie op het vuur te gooien zei mijn dochter stellig, toen ik haar wilde uitleggen dat ze met de vakantie toch echt in een hotel moest slapen, dat zij beslist NIET in een hotel wilde slapen. "Nee he?" ging er door me heen, "Waar is in godsnaam mijn lieve, gehoorzame en makkelijke meisje gebleven... en wie is deze puber? Dit dwarse kind?"

Nadat ik haar vertelde het het 'prima' was dat zij niet in een hotel wilde slapen en dat we dan maar een ander kindje mee zouden nemen op vakantie, begon ze al een beetje bij te draaien en zei ze dat ze 'misschien' toch wel mee wilde. "Oh, dat hoeft niet hoor", zei ik laconiek, "Wij gaan lekker zelf naar het hotel, en daar kunnen we ook naar de dieren kijken". Dat trok haar aandacht wel een beetje en toen ik haar de plaatjes liet zien van de kamer en van het hotel, en vooral van het zwembad, was onze dochter verkocht. Ze kondigde wel aan dat ze graag bij ons in het bed wilde slapen, maar ik ken mijn meisje... die kan niet slapen met ons in het bed, dus die wil echt wel in haar eigen bed. Het stapel bed vond ze trouwens wel heel interessant, vooral omdat wij beloofde dat we er een tent van zouden maken. We willen wat lakens ophangen zodat Daan en ik 's avonds nog wat tv kunnen kijken zonder dat ons kind gezellig mee gaat zitten kijken, of dat we een boekje kunnen lezen, zonder dat Elora zich overal mee bemoeid. Elora is altijd al een 'wakker' kind geweest. Ze is niet het type kind die zo moe wordt en vervolgens tijdens het spelen in slaap valt. Als ze in de auto in slaap valt tijdens een lange rit is dat al een half wonder. De laatste reis zaten we allemaal hutje mutje op elkaar gepropt en het was voor Elora heel moeilijk om de slaap te vatten (terwijl ze toen net 18 maanden was) Toen hebben we ook allemaal lakens moeten ophangen om haar af te schermen want zodra er maar iets gebeurde, was ze wakker. Ik kan niet zeggen dat ik dat niet lastig vind met de reis die voor ons ligt. 3 weken met haar op 1 kamer wordt een uitdaging. Elora slaapt het liefst in een aparte kamer.

Niet dat ze trouwens vervelend is ofzo, maar ze is gewoon erg wakker en maakt graag een praatje.

Over 23 dagen zitten we nu in het vliegtuig naar Amerika toe. Over 23 dagen begint de reis waar we zo lang naar toe hebben geleefd en ik ben echt zo benieuwd. Ik hoop dat het leuk wordt en dat we veel kunnen lachen en genieten.

Ik heb me voorgenomen om dit jaar van alles te genieten. Zelfs downtown disney, dat ik voorheen alleen maar in vogelvlucht naar pleasure island heb gezien, wil ik eens goed bekijken. De winkeltjes, de andere hotels, disney quest en de waterparken, allemaal dingen die ik nooit heb mogen bewonderen. Niet alleen maar hamburgers en hotdogs eten maar genieten van de speciale restaurantjes. Maar natuurlijk, bovenal, genieten van de pretparken en ook van ons eigen hotel. Wat is dit spannend!! Nu maar hopen dat we allemaal gezond blijven en er volledig van kunnen genieten.