nog 2 dagen

De out of office replies staan aan op beide werk-emails. De koffers zijn zo goed als gepakt en alle reisdocumenten zijn netjes in de beautycase gestopt.

Overmorgen, dan begint onze lange reis naar ons Luilekkerland. De laatste paar dagen hebben behoorlijk wat stress meegebracht. Nog even de grote schoonmaak, nog even de laatste beetjes was die ik al een tijdje aan het uitstellen was. Nog even dit en nog even dat. Werk veroorzaakte ook de nodige 'turbulentie' (om het maar vast in vliegtuig jargon uit te drukken) voor zowel Daan als voor mij. Maar gelukkig hebben we nu alles lekker kunnen afsluiten.

Morgen nog de laatste loodjes, even stofzuigen en dweilen en de kerstboom opzetten. We hebben ook nog een gast voor het eten en daarna moet de koelkast leeggeruimd worden, want we willen geen stinkende waren aantreffen als we terug komen. Bleh, als we terug komen, daar wil ik eigenlijk liever nog niet aan denken. Maar een slimme meid is op haar terugkomst voorbereid.

Elora is lekker uit logeren, dat geeft ons morgen de tijd om alles rustig aan te doen. Misschien kan ik zelfs uitslapen... alhoewel, slapen doe ik al 2 nachten niet. Het is ook zo spannend allemaal... Ik vraag me telkens af: "Hebben we alles?" en ik kan altijd nog wel iets bedenken wat we nog mee zouden kunnen nemen. De koffers zitten voller dan ik gehoopt had, maar ja, we moeten toch wel kleding hebben als we daar zijn. En ook voor verschillende temperaturen. In het ergste geval halen we nog wat reistassen voor de terug weg, daar kunnen dan de kleren in. We zien het allemaal wel, laat ik me er maar niet druk over maken.

Raar gevoel eigenlijk, als je zo lang naar iets toe leeft en de dag is bijna aangebroken. Het voelt bijna onwerkelijk. Ik heb nog nooit zo naar een vakantie toegeleefd als naar deze en dat vind ik stiekem ook wel een beetje intimiderend. Ik ben zo benieuwd hoe Elora op alles gaat reageren.

Wat een beetje spannend is, is dat we tegenwoordig niet meer met kaartjes werken, maar met een soort van 'e-tickets' ofzo. Het lijkt allemaal 'niet echt' als je het gewoon op een papiertje ziet staan. Alles moet ook bevestigd worden en ik vind het maar een gedoe. Een paniekerig stemmetje in me zegt: "Wat als dit niet goed is, wat als je straks op het vliegveld staat en je mag niet mee?" Maar dat zijn zorgen voor overmorgen. In het ergste geval kunnen we altijd nog met de boot, hihi, want die hadden we per ongeluk ook al betaald.

Daan is nu de laatste dingen in de koffer aan het stoppen en dan gaan ze echt dicht en naar beneden. Ik hoop dat we nog even de tijd krijgen om in Engeland langs de WH Smith te gaan, want ik neem geen leesboek mee voor dat ene uurtje, die koop ik daar. Komt vast wel goed.

Nou nog twee nachtjes slapen en dan gaan we. Ik hoop ook dat het allemaal gaat lukken met de computer die we meenemen, want dan houd ik mijn blog netjes bij.

Elora heeft van de sint haar koffer gekregen en ze leek er erg blij mee. Al vond ze het maar niets toen ik haar knuffels in de koffer deed. Dus nu ze uit logeren is heb ik ze er maar stiekem in gedaan, dan krijgt ze ze in het vliegtuig weer.

Het wordt spannend!