Met pijn in mijn hart heb ik in mijn Disney potje gegraaid en hebben we twee mooie nieuwe koffers gekocht (de kleding gaat wel in reistassen) Natuurlijk ging het allemaal een beetje anders dan ik in mijn gedachten had (maar wanneer gaat het nou hoe ik het in mijn gedachten had?) We begonnen eerst met dit model koffer:
Dit bleek toch niet zo'n heel praktisch model te zijn en we besloten om toch maar voor een 'spinner' te gaan. Ik wilde wel een leuk origineel kleurtje, zodat de koffers een beetje zouden opvallen op de bagage band. Ik ben namelijk altijd die soepkip die met half dichtgeknepen ogen staat te turen naast de band, zich afvragend of dit nu 'onze koffers' zijn.
We besloten dus toch maar voor dit model te gaan. De koffer besteld en betaald en dan wordt ik gebeld door de mijnheer die de koffers levert.... deze koffer heeft hij niet meer, wel nog een maatje groter. Tja, nee, daar heb ik niets aan... die is TE groot. Die maten mogen niet bij Virgin, hij mag maar 1.58 zijn in totaal (lengte, breedte en hoogte) en de koffer die de man mij bood was geloof ik 1.78... 20 cm zal het opvallen? Misschien hebben we mazzel en hebben we een blinde zonder handen die onze koffers incheckt... of toch maar gewoon niet doen?
Een ander model dan maar? Hij had nog hele leuke (naar eigen zeggen) en in gebroken Nederlands begon hij een hele riedel over koffers (en de kleuren van koffers... hij leek zelf erg gecharmeerd van groene koffers en liet me op internet meerdere plaatjes opzoeken) en toen ik over de prijs wilde praten, hoefden we daar niet over te praten... tot het tijd was om over de prijs te praten en de anderen koffers ineens een stuk duurder bleken te zijn. Nee er kon niets geregeld worden en we moesten gewoon de volle pond voor de andere koffers betalen. Ik vond de man een beetje vervelend en opdringerig en ik besloot dat ik liever mijn geld terug had. Flauw van mij, ik weet het, maar ik vond de leuke groene koffers van die man dus helemaal niet zo leuk... en de prijs al helemaal niet.
Weer dezelfde koffer besteld bij een ander bedrijf. Weer betaald (en het geld van de andere koffers is nog niet eens terug... maar he, wie heeft er eten nodig?) dit keer de credit card gebruikt, want dan hebben we zelf wat meer macht en kunnen we de betaling terug trekken. En ja hoor, weer worden we gebeld dat deze koffers er niet meer zijn. Deze mijnheer heeft wel koffers in dezelfde maat, die precies het zelfde zijn, behalve de kleur. Ik mag kiezen uit twee zwarte of een zwarte en een rode. Blegh wat saai... en niet bepaald opvallend. Nee ik wil toch nog even verder kijken. Er wordt vanuit het thuis front al geopperd om maar gewoon ouderwets naar de winkel te gaan, maar stiekem zie ik eigenlijk koffers die ik leuker vind. Leuker dan de roze koffers. Ze zijn een stuk duurder en ik had al een keer zitten kwijlen en vond ze te duur. (ja wat is er met me gebeurd... waarom ben ik plots een koffer yuppie geworden? Ik had ooit een leven.. echt!!) Maar goed, duur is vervelend... maar ... comfort en luxe is wel fijn en hoe lang doe je nu eenmaal met koffers? dus... zijn het toch deze koffers geworden, Lila en fantastisch. (paars is veel leuker dan roze, al is mijn dochter het daar niet mee eens!) Morgen komen ze aan. Nu is er natuurlijk ook iets met deze koffers (anders past het niet bij ons... dat is inmiddels toch bekend?) want eigenlijk zijn deze koffers ook te groot. 4 cm om precies te zijn. Of dat te zien is met het blote oog? Ik hoop het niet. (en anders toch blijven bidden voor die blinde zonder handjes) De mijnheer van de koffers verzekerde me dat dit echt populaire reiskoffers waren en door iedereen gebruikt... we zullen het zien. De bijtelling schijnt niet zo heel erg te zijn, dus ik ga me maar niet druk maken. (behalve natuurlijk de nacht voor de vlucht... maar dan maak ik me waarschijnlijk druk om de gekste dingen, dus kan dit ook nog wel bij...)
De Dora computer die de hulppieten hebben aangeschaft ligt ook al te branden voor Elora voor de reis. Ik ben benieuwd wat haar reactie daarop is. Ben normaal niet zo'n computer promoter voor kleine kinderen, maar dit is toch wel vanuit een heel echoistisch standpunt gekocht. Ik wil gewoon af en toe een paar minuten rust tijdens de reis zodat ik niet verander in een of ander emotioneel vlambaar monster, waarbij de haren rechtovereind staan, de ader in het voorhoofd klopt en de ogen zo groot als schoteltjes onvermoedende vreemden met zo'n "scary beyond belief" blik aankijken. Ik ben Yzma niet!
Er hangen nog maar 10 paperclips aan de lamp en hoe mijn dochter ook probeert te onderhandelen of er nog 1 af mag, het blijven er tot zondag 10.
Met nieuwe koffers en een nieuw fototoestel waar ik al redelijk mee overweg kan zijn we er bijna klaar voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten