gereserveerd

Dat alles bij ons wat ingewikkelder gaat dan het normaal zou moeten gaan, dat is geen nieuws. Maar goed, complicaties maken het leven spannend zullen we maar denken, toch? Zo ging ook het reserveren van de restaurants niet helemaal zoals in de eerste instantie was gehoopt. Van te voren had ik hier al een beetje een rotgevoel over, mijn crystallen bol sloeg er spontaan zwart van uit met een dik doodshoofd in het midden. Persoonlijk ben ik niet zo heel erg van het bellen en dan vooral al niet naar het buitenland, dus je kunt wel begrijpen dat dit voor mij echt 'feest' was.

Tourguide Mike had een paar hele goede tips om te bellen en ik had braaf een heel rooster gemaakt wie ik als eerste moest bellen etc. Met een trillend handje toetste ik het telefoon nr: 407 WDW-DINE in (hoe bedenken ze het, wij Nederlanders zijn dan toch een stuk minder creatief, als je mijn telefoon nr als woord zou schrijven, denk je dat ik een vloek tirade aan het censureren ben) Stipt om 13:00 nederlandse tijd (7 uur voor de Floridianen) mocht ik luisteren naar de 2 misselijkmakend vrolijke liedjes die achter elkaar worden gespeeld voor de wachtende telefoneerder. Na 2x ben je de liedjes echt wel een beetje zat. Hoe gek ik ook op disney ben, dit is toch niet helemaal waar ik dat magische gevoel uit haal.

Voor een of andere reden had ik geen vertrouwen in de hotel code die ik had gekregen van mijn reisbureau (gek he?) en na een half uur in de wacht te hebben gestaan met Amerika (nee, nee, dit is niet overdreven voor dramatisch effect, het was gewoon dramatisch genoeg), kwam ik er achter dat mijn vrees niet ongegrond was. De code klopte niet en mijn goede tijd om te bellen was dus ook meteen verspild. Sterker nog, niet alleen mijn code was niet alleen niet geldig, maar we waren bij heel Animal Kingdom Lodge niet bekend... joepie... :S

Boos (maar beheerst) belde ik het reisbureau en kreeg ik de nieuwe code. Het bleek dat onze reservering in twee tijden was opgesplitst (wij doen het gewoon niet zo als andere mensen), dus dat ik twee codes had om door te geven (die beiden trouwens echt voor geen meter op de eerste code leken, dus hoe ze me die hebben kunnen geven is mij een raadsel!) En natuurlijk zorgde dit ervoor dat het maken van ADR (advanced dining reservations) ook een tikkeltje anders zou lopen dan gepland. We konden nu niet 1 dag + 10 reserveren en zo maar 2x te moeten bellen, nee we konden alleen maar van 30/11 tot 8/12 reserveren, dan na 10 dagen terug bellen, voor de rest (dachten we).

Inmiddels, na telefoontjes gepleegd te hebben voor de juiste code, was het al 16:00 Nederlandse tijd geworden, dus niet meer de vroege 7:00 amerikaanse tijd, maar nu was het al 10:00 en alle andere happige toeristen hadden al 3 uur de tijd gehad om alle ADR's op te pikken.

Toen ik eenmaal weer een telefoniste te pakken gekregen te hebben (dit keer maar 15 minuten in de wacht gestaan) bleek dat er al veel weg was en bijna niets kon meer op de tijden dat ik gehoopt had (een beetje balen dus).

Gelukkig hadden we alle reserveringen op 1 na die ik graag wilde, al moest ik er wel echt een aantal dagen voor omzetten. Maar terwijl ik de reservering aan het maken was, sloeg het noodlot weer toe, want mijn telefoon viel uit door een storing (de vloek van de Vinex wijk) en de verbinding was verbroken. Even stond ik een paar seconden met een blik van afgrijzen naar mijn telefoon te staren... woordenloos en toen brak ik los in een onnodige smeekbede tegen mijn telefoon. Laten mijn reserveringen aub niet weg zijn!!! Oh dit kan niet waar zijn!!.
Na de tegenslagen van de dag voelde ik me niet zo vrolijk meer en de Disney Magie ontging me even. Met kloppend hart begon ik op nieuw te draaien en voor de derde keer die dag hing ik in de wachtrij van de disney lijn.

De wachttijd viel gelukkig mee (10 minuten... tja anderen hadden toch al gereserveerd) en ik kreeg een mevrouw aan de telefoon die in de eerste instantie een beetje stug was, maar die opwarmde toen ik mijn misere aan haar uitlegde en daar toch nog (ondanks mijn stress) de grap van in kon zien. Tot mijn schik (nee niet schrik) kon de vrouw erg om me kon lachen (om mijn grapjes, niet om mijn gestuntel...tenminste laten we het hopen) dus de stress was snel verdwenen. Ze vertelde me dat de reserveringen die ik had geprobeerd te maken niet waren opgeslagen en even zonk moed me even in mijn schoenen toen ik dit hoorde, maar HOERA, de tijden bleven redelijk het zelfde en alles wat ik had geboekt, kon nog steeds.

Chef Mickey's ontbijt was helemaal vol, dus daar voor in de plaats hebben we The Supercalifragilistic breakfast at the 1900 Park Fare geboekt, die we eigenlijk later in de reis wilde gaan doen met mijn moeder. Ik hoopte dat ik wel later in mijn reis Chef Mickey's voor het diner zou kunnen doen, want na het filmpje dat ik gezien had, verheugde ik me daar nogal op!!

De fantasmic dinner package moest helaas op een hele andere dag. Maar daar is wel omheen te bouwen, zo'n rooster is altijd zo aangepast. (Met de strenge woorden van Tourguide Mike in mijn achterhoofd natuurlijk... go for those rides people, lines are bad!!)

Een tikkeltje nerveus heb ik gisteren (op mijn werk nota bene) weer de telefoon op gepakt. Wat zou er nu weer mis gaan? De verbinding was wat aan de storende kant maar ik kreeg een super lieve dame aan de telefoon, genaamd Molly Anne, die gewoon oprecht spontaan en gezellig was. Het ging qua reserveringen echt super. Alles wat ik op mijn lijstje had staan (ook chef Mickey's als ontbijt) heb ik op de juiste dag en bijna alles op de juiste tijd kunnen boeken. Er was natuurlijk wel een klein kinkje in de kabel, want nu dat onze reis in tweeen was gesplitst betekende het dat ik niet 2x maar 3x moest bellen. De tweede keer was namelijk van 8-12 tot 18-12 en voor 19-12 tot en met 21-12 moest ik 3 dagen later terug bellen (ja het zal eens niet! Ik begon inmiddels al een behoorlijke ADR pro te worden)

Molly Anne was een gezellige klessebes en een aantal keer dacht ik: "Oei mijn telefoon rekening" maar later realiseerde ik me (toen ze zich verontschuldigde dat het zo lang duurde) dat het systeem van haar computer was vastgelopen. Molly Anne dacht met me mee en we hebben de reserveringen in 3en opgesplitst om te voorkomen dat we het overnieuw moesten doen. Vooral omdat ik een reservering had voor Cinderella's royal table (een reservering die echt heel moeilijk te krijgen is) Ik was zo blij dat we de Cinderella's royal table op de juiste dag konden krijgen. Molly Anne was blij dat ik blij was, want de persoon voor me had gemopperd dat ze pas laat aan de beurt was. Het schijnt dat die persoon niet zo netjes was aan de telefoon (alsof de telefoniste daar iets aan kan doen zeg... sommige mensen... *zucht*) Tja, wij zouden ook laat aan de beurt zijn en dat betekent waarschijnlijk dat we een uur moeten wachten voor we aan tafel kunnen... maar jammer dan hoor!!! We kunnen tenminste. Ik hoop zo dat we de bibbity bobbity boutique ook kunnen reserveren en dat Elora niet te jong gevonden wordt!

Helemaal happy kwam ik van de telefoon af (na een uur met amerika gebeld te hebben, nee echt weer geen overdrijving, ik heb dik een uur aan de telefoon gezeten... oh oh mijn arme telefoon rekening) Molly Anne heeft ook allemaal buttons voor ons geregeld en leuke tips gegeven. Ik ben zo benieuwd!! Molly Anne vertelde me dat zij als kind ook Sinterklaasfeest heeft gevierd, dus ik hoop dat ik wat Sinterklaas snoep voor haar kan meenemen naar Amerika. (Daan moest erg lachen dat ik vrienden kan maken als ik naar een dinner reservation lijn bel)

Ik merk dat er met dit bellen behoorlijk wat stress van mijn schouders is gevallen. Soms maak ik me wel eens zorgen: Wil ik niet te veel? Wil ik het niet te perfect? Want het moet natuurlijk ook wel een lekker ontspannen vakantie worden. Maar ik denk dat dat wel goed gaat komen.

Nog 80 dagen en dan gaan we naar Engeland vliegen. Sterker nog, over 80 dagen zitten we nu in het vliegtuig en gaan we met een half uurtje landen. Ik heb er zo'n zin in.

Elora ziet het ook helemaal zitten. Ik heb een slinger van paperclips opgehangen (het is nog te ver weg voor een papieren slinger) met een paperclip voor iedere week die we nog moeten wachten. Iedere zondag gaat er een paperclip af (er hangen er nu nog 12) en als we nog een week te gaan hebben ga ik een slinger van papier voor Elora maken en dan mag ze iedere dag een ringetje eraf knippen (spelen we wel vals en doen we er een paar te veel aan, anders slaapt ze misschien niet de nacht ervoor)

Iedere keer als ze bij mij in de slaapkamer is, probeert Elora me over te halen om nog een paperclip eraf te halen. We zijn er al achter dat Elora een meester in het onderhandelen is en ik kan uitleggen dat 'een paperclip eraf halen echt de weken niet weg haalt' tot ik een ons weeg, maar daar wil ze niets van weten! Ze vindt het zo spannend allemaal. Gelukkig heeft ze er nog geen last van, maar ze begint er wel soms zo maar ineens over. Ik denk dat ze mijn enthousiasme ook opvangt.

Ik ben zo benieuwd hoe ze gaat reageren op alles. Hoe ze gaat reageren op de parken, of op dat er dieren buiten ons hotel lopen (ze is gek op dieren), maar ook hoe ze gaat reageren op Cinderella (haar lievelingsprinses) bij het eten. Ik hoop zo dat ze het leuk vindt, want daar verheug ik me het meest op van alles... haar reacties overal op!!